Koniec lutego, podsumowanie roku 2020 na Paznokciach – blogu/fanpage’u z ledwo wyczuwalnym pulsem. Idealnie wpisujemy się w ducha czasów – brak kompetencji, chaos, entropia, prokrastynacja, co tam jeszcze. PPT zawsze na tarczy, kładziemy się od razu i udajemy martwych, a białą flagę mamy przy sobie nawet, gdy idziemy do sklepu. A tak na serio: praca,
KategoriaTeksty
Statki śmierci i brudne paszporty. O „God Bless The Death Drive” Triple Negative
Triple Negative to internacjonalne trio rezydujące w Anglii, które tworzą Anja Büchele (Niemcy), Matthew Hyland (Nowa Zelandia, współtworzył wcześniej projekt Heliogabalus z samym Davidem Mitchellem) oraz Dennis Debitse (Rumunia). Niewiele zjawisk mieszczących się w formacie zespołu z gitarami zafrapowało mnie w ostatnim czasie tak bardzo, jak ta enigmatyczna załoga. „God Bless The Death Drive” to
2019 x 2
Marek Rok 2019 był fatalny, a 2020 będzie jeszcze gorszy. W 19-tym przeleżałem w szpitalu z powodu jakiejś porąbanej bakterii, a mój młodszy dzieciak prawie zmarł na zapalenie płuc. W połowie stycznia 20-tego roku natomiast usłyszałem, że w mojej pracy będą masowe zwolnienia i ja będę ich częścią. Pisałem bardzo mało z powodów ww. oraz
Paznokciami po płytach #1: The Stooges – Fun House
The Stooges Fun House 1970 1. Z tego co pamiętam zostałem uświadomiony w jednej z pierwszych klas podstawówki. Na przerwie między lekcjami kolega Mariusz przejętym głosem spytał mnie czy wiem skąd biorą się dzieci. Nie byłem pewien, więc Mariusz dał mi krótki wykład i natychmiast sobie poszedł by swoją wiedzę przekazać innym. Moja reakcja była
3/4
[art: Tetsunori Tawaraya] Tak, tak, długo to trwało i nie mam nic, absolutnie nic na swoje usprawiedliwienie. Wakacje, a więc zachłanne spijanie nektaru życia na zmianę z dziegciem depresji i braku wiary w siebie. Jak widać jednak poniżej – chociaż nie było pisane, to było słuchane. Kilkadziesiąt rekomendacji wydawnictw z ostatnich trzech kwartałów, a w
Ulubioności pierwszej połowy roku 2018 – Marek
Hank Wood & The Hammerheads LP (Toxic State) Piękny, autentycznie wzruszający album o uczuciach, umieraniu i desperacji. Można doń pogować. Trwa 18 minut. Płakaniem mając obrzękłe źrenice. Jeden z najlepszych albumów tej dekady w ogóle. Hank Wood i jego ekipa wreszcie rozumiejący jak grać prawdziwy r’n’r. Special Interest – Spiraling LP (Raw Sugar) Dance punk,
Ulubione z 2017 (Marek)
Wiry 2017 CS (Dreamland Syndicate) „Nie ma mnie” mruczy przez pięć warstw pogłosów i fuzzu Grzegorz Wiernicki i zaczyna bawić się flangerem. Najczęściej słuchane przeze mnie wydawnictwo z zeszłego roku. Odklejony od rzeczywistości i gatunkowości psych, gdzieś pomiędzy wczesnym Suicide i dorobkiem Ripleya Johnsona. Senne, niesamowite, unikalne, arcypolskie (sample, wokale, wieńczący album cover Brygady), błahe
PUFF – wywiad
Pod koniec maja zeszłego roku przeprowadziłem mailowy wywiad z Antonem z berlińskiego PUFF. Mało kto gra dziś tak porywający i nieugłaskany synth-punk. Zespół zagrał w tamtym czasie kilka gigów w Polsce, więc rozmowa teoretycznie mogła być żywa, ale 1) nie jestem tytanem wywiadu i rozmowa mailowa póki co sprawia mi o wiele mniej trudności, 2)
Ziarno muzyki północnej: kolektyw Enhet För Fri Musik i okolice.
[Na początek mix o długości optymalnej do czasu lektury, sklejony z muzyki artystów związanych z Enhet För Fri Musik. Starałem się, żeby kompilacja była możliwie przystępna. 3,2,1… -> https://www.mixcloud.com/fulltimemisery/ppt-mix-1-g%C3%B6teborg-f%C3%B6r-fri-musik/ ] Szwedzkie miasto Göteborg to nie tylko Ace Of Base, Air France czy Sally Shapiro. Nie tylko melodyjny death metal, ale już trochę bliżej. W ostatnich
The Double – The Dawn Of The Double
The Double – The Dawn Of The Double (In The Red, 2016) In The Red stuknęło w tym roku 25 lat i szczęśliwym trafem pojawił się magiczny album z kodem ITR-295, który ten jubileusz doskonale uwypukla. W końcu ktoś zrobił to, co winno się zrobić już dawno temu. Oto dwóch fetyszystów ze świetnym gustem i